KLM stewardes

 

Ik was jaren geleden stewardess bij KLM en droeg geen hoofddoek. Ik moest immers een uniform dragen waar een korte rok bij hoorde en een hoofddoek dragen mocht niet. Ik vloog de wereld rond en zag veel mooie plekken maar voelde me toch niet op me gemak ik mijn uniform. Ik wilde al jaren de stap nemen om een hoofddoek te dragen maar iets weerhield me ervan en mijn baan als stewardess hielp ook niet echt mee.
Tot de dag dat ik stand-by stond en wachtte op een telefoontje van KLM dat ik opgeroepen zou worden voor een vlucht. Ik kreeg een telefoontje maar niet het telefoontje wat ik verwachtte....het was mijn broertje die me vertelde dat onze vader een hartstilstand had gekregen en in het ziekenhuis lag. Hij heeft het helaas niet gehaald....(hij was nog erg jong)
Vanaf dat moment is mijn leven zo erg veranderd en het heeft mij ook 180 graden veranderd. Ik was gaan beseffen hoe snel het leven van het ene moment op het andere moment over kon zijn. Ik ben toen mijn hijab gaan dragen (wat ik eerder nooit kon) en ben gestopt met vliegen. 
Zo een verdrietige gebeurtenis in mijn leven heeft me alhamdoulillah zo iets moois opgeleverd (het dragen van mijn hijab) en daar ben ik Allah erg dankbaar voor. Inna ma3a al3usri yusra.

Wakker geschud

 

Ongeveer twee jaar geleden begon ik steeds over de hijaab na te denken. Een stem in mij zei elke keer doe het maar dan weerhield de shaytaan mij weer. Tot afgelopen oktober, toen ik de kans kreeg om Umrah te verrichten Alhamdoulilah. Voordat ik op Umrah ging zat ik al na te denken wat ik anders zou doen als ik terug zou komen naar Nederland. Weer zei een stem in mij de hijab dragen, maar elke keer dacht ik nee ik wil eerst carrière maken . Wat achteraf een slecht excuus was gezien je met de hijab gewoon een carrière kan maken maar dat terzijde..  

Toen ik op Umrah ging werd ik echt wakker geschud als het ware. De dodengebeden die na elke Salat werden verricht lieten mij echt nadenken over mijn doel op deze dunya. Ook de busreis van Mekka naar Madinah van 5/6 uurtjes heeft mij aan het denken gezet. Beseffend dat de profeet s.a.w. dit met een rijdier heeft gedaan en door de woestijn moest lopen heeft me echt diep geraakt🥺.. Wat hij (s.a.w.) allemaal over had om de boodschap te verkondigen.. 

Ik kreeg elke dag een boost om alleen maar goede daden te verrichten. Het leek alsof ik in een droom was SubhanAllah. 
Tijdens mijn Umrah droeg ik natuurlijk elke dag de hijaab en het voelde echt zo goed. Ook vanwege het feit dat als je om je heen kijkt iedereen ziet met 1 zelfde doel, namelijk Allah swt aanbidden. 

Eenmaal thuis aangekomen had ik twee dagen vrij voordat ik weer naar school moest gaan. In die twee dagen heb ik goed nagedacht over de hijaab. Met mensen in mijn omgeving gepraat.
De nacht voordat ik weer naar school moest heb ik twee rakaats gebeden en Allah swt om leiding gevraagd. En de volgende ochtend droeg ik de hijaab met trots. Het voelde zooooo goed vanwege het feit dat ik het deed omwille van Allah swt. Ook voelde ik me echt “beschermd” SubhanAllah.. 
Het eerste wat ik dacht was waarom heb ik dit niet eerder gedaan? Maar zo zie je maar weer alles gaat volgens Zijn plan❤️.

Dit was mijn hijaab story, ik hoop dat ik hiermee anderen inspireer in sha Allah ❤️

Allemaal excuses
Een tijdje geleden zag ik je post op snap over het lange twijfelen van het dragen van de hijaab. Ik zal je mijn verhaal vertellen. 
Ik heb altijd gezegd; als ik ga trouwen ga ik de hijaab dragen. Toen trouwde ik.. Oei, naja als ik gezegend word met een kind zal ik de hijaab dragen. Mijn dochtertje is nu 16 maanden oud en nog geen hijaab. Eerlijk het knaagt al voordat ik mijn dochtertje kreeg om een hijaab te dragen. Wat hield mij tegen? Wat zullen de niet moslims zeggen? Wat gaan ze op mijn werk zeggen? Ik moet eerst afvallen, want anders valt het op met de kleding dat het te strak zit en dat kan niet als je een hijaab draagt. Ik moet eerst mijn kledingstijl veranderen en ga zo maar door. Uiteindelijk zijn het allemaal excuses en wint de shaytaan van mij. Toen bedacht ik mij, in sha Allah als de heilige maand ramadan begint zal ik de hijaab dragen. Vandaag werd ik wakker en dacht nee ik wil de hijaab dragen, vandaag. Een stemmetje zegt tegen mij ach nog maar een paar dagen en dan breekt de heilige maand ramadan aan dan kan het ook. Maar wie zegt dat ik de heilige maand ramadan haal? Misschien word ik morgen wel niet meer wakker. Toch ben ik naar mijn ouders gegaan zonder de hijaab en nu zit ik hier en ik voelde mij buiten zo naakt soubhanAllah! Ik heb nu besloten als ik naar huis ga om mijn haren te bedekken met de sjaal die ik mee heb. SoubhanAllah het gevoel wat ik nu heb is niet te beschrijven, ik heb in mijn onderbewustzijn besloten om de hijaab te dragen en ik voel me ineens zoveel meer vrij! SoubhanAllah! Ik wilde jou toch mijn verhaal vertellen! 
Moge Allah je belonen voor al het goede wat jij doet! Moge Allah jou en jouw naasten een gezegende maand ramadan geven en alle moslims de kracht te geven om alles uit deze heilige maand te halen

Voor Allah doe ik het

Dit is mijn verhaal over hoe ik elhamdoulilah de stap naar het dragen van een hijab heb genomen...
Er waren periodes in mijn leven dat ik heel veel aan de hijab dacht en het graag wilde dragen, maar toen ik de volgende ochtend weer opstond zette ik mijn haren gewoon weer in de krul of ging het stijlen.. hierdoor dacht ik weer een tijd niet aan de hijab. Zo gingen er jaren voorbij en ik durfde de stap maar niet te nemen. 
Sinds ik getrouwd ben heb ik het er weleens over gehad met mijn man. Hij vertelde me dan waarom het verplicht is en dat hij mij het liefst ook met een hijab de deur uit ziet gaan. Maar hij liet de keus aan mij over en dwong me absoluut niet tot het dragen hiervan. 
Zo ging het weer jaren verder. Tot op een dag ik het er weer over had met mijn man. Hij motiveerde me toen wat meer dan normaal om het te gaan dragen en gaf aan dat ik er nu al jaren mee struggle en morgen mij niet beloofd is etc. Ik was altijd al bang voor de reacties om me heen en mijn garderobe was niet “hijabproof”. Toch ben ik na dit gesprek op deze dag een sjaal gaan op/om doen om te kijken hoe het staat en ik dacht : “Als je het nu niet gaat dragen, wanneer dan wel? Weer een aantal jaren wachten? Wat als ik morgen niet eens haal en zal overlijden zonder de hijab te hebben gedragen?” Ik ben toen de deur uitgelopen met een hoofddoek op. Ik heb me er heel vreemd bij gevoeld en miste mijn haren ontzettend, maar ik vergeet niet waarvoor en voor wie ik het doe. Voor Allah. En dit leven is niet voor eeuwig, maar het hiernamaals wel. Dit geeft mij houvast.